Ze werkte als journalist en als freelance communicatieadviseur voordat ze in 2021 in dienst trad bij De BUCH. Daar maakte ze begin dit jaar kennis met de veiligheidsregio, toen ze deel uitmaakte van het crisisteam rond de opvang van Oekraïense vluchtelingen in de vier gemeenten. “Er ging een wereld voor me open.” Carola: Achteraf, zegt ze, is het misschien wel een beetje vreemd dat ze nooit goed wist wat de veiligheidsregio deed. “Ik hoorde de naam wel eens vallen en in grote lijnen kon ik me er wel een voorstelling van maken, maar echt een goed beeld had ik er niet van. Dat veranderde door de Oekraïnecrisis.”

Want daardoor ontstonden de eerste contacten, werd het beeld scherper en was er meteen belangstelling toen ze hoorden dat mensen met een communicatieachtergrond werden gezocht. “Eerst heb ik het voorgelegd in ons team. Vervolgens heb ik met mijn manager overlegd, want je moet wel de ruimte en de tijd krijgen om zo’n taak te vervullen. Die zei: ‘Zeker doen, daar ga je veel van leren’. En daar plukt mijn werkgever natuurlijk ook de vruchten van.”

Uitgesproken veel affiniteit met zaken als maatschappelijke veiligheid had ze nooit. “Die belangstelling is echt ontstaan ten tijde van de Oekraïnecrisis, toen we opvang moesten regelen. Toen zag ik hoe groot de maatschappelijke impact was en ontdekte ik hoe leuk ik het vind om snel te moeten reageren en handelen. En dat zijn natuurlijk ook elementen in het werk van de communicatieadviseur van het ROT. Het moet – langdurige crises buiten beschouwing gelaten – snel gebeuren. En je moet feilloos kunnen schiften wat je wel en niet moet doen. Ik houd wel van een beetje dynamiek. En die zit er voldoende in.”

Van de veiligheidsregio is ze het afgelopen jaar alleen maar onder de indruk geraakt. “Veel kennis, veel expertise, een geoliede machine. Daarnaast is het buitengewoon interessant en leerzaam om te zien wat er allemaal achter de schermen gebeurt. Op het gebied van hulpverlening, maar ook op het gebied van communicatie en crisiscommunicatie. Er is in dat verband een wereld voor me opengegaan.”

De opleiding die ze volgde om als ‘CAROT’ aan de slag te kunnen gaan was meer dan leerzaam, zegt ze. Voor de oefeningen geldt hetzelfde. “We oefenen heel veel. En heel realistisch. Het gaat er heel serieus aan toe, het is absoluut geen toneelspel. En er ontstaan levensechte situaties, bijvoorbeeld als communicatie te lang op informatie moet wachten. Dan gaat er niets naar buiten en dat is niet handig, want dan tast de bevolking in het duister. Andersom geldt hetzelfde. De mensen in het ROT zitten bij elkaar om te beslissen op basis van informatie die binnenkomt. Die voeding is van enorm belang. Het ophalen en brengen van informatie is cruciaal tijdens een crisis. En ik vind het supermooi om een schakel in dat proces te zijn.”

Ze had als gemeentelijk communicatieadviseur amper een beeld van de veiligheidsregio, tot ze medio 2021 de vrijwillige communicatiepool instroomde. Toen ging er een wereld voor haar open. Inmiddels heeft ze “er veel meer mee”, zegt ze. En bovendien: “Je leert zó ongelooflijk veel.” Astrid: “Het is begonnen toen Yildiz Jonkers in 2020 tijdelijk op de communicatieafdeling van de gemeente Koggenland werkte. Zij is naast haar werk hoofd crisiscommunicatie bij de veiligheidsregio en gooide een balletje op. Ik ben in 2021 gaan meedraaien in de vrijwillige pool pers & publieksvoorlichters. Ik heb geen inzetten gehad, maar er waren wel volop cursussen en oefeningen. De veiligheidsregio was tot dan toe voor mij vooral de club waar de brandweer onder valt en die de crises en rampen doet. Pas toen ik binnen was werd me duidelijk hoeveel expertise, kennis en knowhow er zit – en hoe breed het takenpakket is. Het is een hele interessante organisatie, waar veel meer gebeurt dan veel mensen zich realiseren.”

“Het gekke is: de wereld van zorg en hulpverlening heeft me altijd geboeid, alleen heb ik nooit de link met de veiligheidsregio gelegd. Het onvoorspelbare past bij me. Ik heb het graag druk en het idee dat er altijd iets kan gebeuren geeft gezonde spanning. Ik word wel blij van een beetje dynamiek.”

Eind 2021 werd ze benaderd voor de functie van ’CAROT’ – communicatieadviseur in het Regionaal Operationeel Team (ROT). “Ik draai in deze piketfunctie sinds juni dit jaar mee en ik moet zeggen: het is niet alleen leerzaam, maar ook écht van toegevoegde waarde in het dagelijkse werk. Prioriteiten stellen, focussen en snel schakelen. Na afloop van een training of oefening ben ik echt leeg, maar ook heel blij. Ik leer elke keer weer ongelooflijk veel van het samenwerken met zoveel verschillende partijen. Ik begrijp ook écht niet waarom teams van sommige gemeenten hier niet of nauwelijks bij zijn betrokken. Onderschat de meerwaarde niet! Ik vind het ook heel veel toevoegen voor mezelf. Het is iets waarvan ik zeg: je zou het jezelf moeten gunnen.”

Echte inzetten had ze nog niet gedraaid, tot 27 oktober in Den Helder-Zuid een bloembollenbedrijf in rook opging. “Ik viel met mijn neus in de boter, maar ik kijk er met een goed gevoel op terug. Ik had Roos Bastiaan als back-up en hoofd crisiscommunicatie, zij is een ongelooflijk goede, ervaren collega. Naarmate de avond vorderde, realiseerde ik me hoe goed het was dat zij onze communicatiestaf al relatief vroeg had opgeschaald. Ik vond de teamgeest sterk, we deden het met z’n allen. Wat mooi was: de ochtend erna belde operationeel leider Barry Visscher van het ROT om te vragen hoe het met me ging." Ook Evelien Tromp nam - als piketverantwoordelijke voor de groep communicatieadviseurs ROT - contact op met Astrid. Dit met als doel om na te gaan hoe de crisisfunctionaris het heeft ervaren (nazorg eigen personeel) en om direct al de eerste leerpunten te bespreken. "Dat vond ik bijzonder attent en collegiaal. Het onderstreepte de teamspirit. Het was een pittige, spannende avond, maar ik ben blij dat ik het heb meegemaakt. Deze ervaring kan ik meenemen naar een volgende keer.”